نگاهی نظری به دیپلماسی عمومی آمریکا /نوشتة :دکتر فؤاد ایزادی/ ترجمة :محسن بدره

مقالة حاضر چارچوب غالبی را به چالش می‌کشد که همچنان راهنمای اقدامات کنونی دیپلماسی عمومی ایالات متحده آمریکاست و تأکید دارد که این دیپلماسی عمومی بدون تغییرات عمدة ساختاری، فاقد مشروعیت اخلاقی است. مروری بر اقدامات دیپلماسی عمومی گذشتة آمریکا نشان می‌دهد که این فعالیت‌ها  عمدتاً در برگیرندة جریان یک طرفة ارتباطاتی با تکیه بر مدیریت تصویرسازی بوده‌اند. با استفاده از نظریه‌های هژمونی، متمایزانگاری آمریکایی، شرق‌شناسی، و امپریالیسم فرهنگی، نویسنده به تبیین چارچوبی نظری برای تحلیل دیپلماسی عمومی آمریکا می‌پردازد. بر این اساس نویسنده بر این عقیده است که دیپلماسی عمومی تنها در صورتی از تبلیغات سیاسی (یا جنگ روانی) فراتر می‌رود که از روش‌های ارتباطات دوسویه استفاده کند و در هدف متقارن باشد. به بیان دیگر دیپلماسی عمومی نباید قطع منافع کشور مبدأ را بلکه باید منافع طرفین را تأمین کند. این در حالی است که بسیاری از اندیشمندان، دیپلماسی عمومی کنونی آمریکا را به خاطر پیروی از روش‌های ارتباطاتی جنگ سرد که غالباً یک‌سویه بوده‌اند به چالش کشیده‌اند. براساس نظریة دیپلماسی عمومی برتر، تقارن به این معنی است که اگر تغییر منافع مشترک همه را تأمین کند، طرفین (مثلاً دولت آمریکا و مردم کشورهای هدف آن) آمادة تغییردادن رفتار خود باشند. بنابراین، روابط معطوف در دیپلماسی عمومی نباید صرفاً محدود به روابط نمادین (مانند پیام‌های رسانه‌ای)، بلکه باید در برگیرندة روابط حقیقی باشد. پس باید علاوه بر مناسبات دوسویة رسانه‌ای، پیامدهای عملی این مناسبات هم نظرات و هم منافع طرف‌های مقابل را در برگیرد