مهم‌ترین هدف این مقاله رسیدن به مفاهیمی در ترانه‌های سیاه موسیقی پاپ است که در بر دارندة درون‌مایه‌هایی از واقعیت‌های اجتماعی دهة 80 باشد. برای رسیدن به مفاهیم مورد نظر، ترانه‌هایی که مریم حیدرزاده و محسن چاوشی سروده و با صدای محسن چاوشی منتشر شد‌ه‌اند، برگزیده شده است. چارچوب نظری و روش مورد استفاده در این مقاله رهیافت مارکسیستی است و به طور ویژه، از آموزه‌های این مکتب فکری استفاده کرده‌ایم. پس از تحلیل متون انتخابی، بر اساس مدل تحلیلی مهم‌ترین نتایج به دست آمده بر اساس سؤال مقاله، در سه دستـه رمزگان مطرح شـده است: دستة نخست واژه‌هـایی هستنـد کـه درون‌مایة اصلی آنها فریاد اعتراض و نوخواهی است. دستة دوم، واژه‌هایی است که دوری از معشوق، آرزوی نفرین و مرگ یار بی‌وفا و خودکشی عاشق است. دستة سوم از مفاهیم، شامل گزاره‌ها و واژه‌هایی هستند که در بردارندة امید به بازگشت روشنایی و باوفا بودن یار است. به لحاظ عاشقانه بودن ترانه‌ها و ویژگی‌های این نقطه و روشنایی، در قالب یک معشوق باوفا و متفاوت از دیگران و هیجان‌آفرین ترسیم شده است
ابتدای صفحه